დაინტერესებულმა პირებმა იციან, რომ საქართველოში არსებობს პროფესიონალ ქალთა ასოციაცია. მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რომ ეს ორგანიზაცია აქვეყნებს საკუთარ ჟურნალს

“მე თვითნასწავლი მხატვარი ვარ, ვხატავდი გულით და არა ხელით“, – ამბობს ცნობილი ქართველი მხატვარი და მწერალი ომაზ ჩხეიძე. იგი

კლარა ბარათაშვილი (1950 – 2012 წწ.) – ჟურნალისტი. მამამისი,  ლატიფშაჰ ბარათაშვილი, იყო მესხების ლიდერი სამშობლოში დაბრუნებისათვის და მესხების ეროვნული

გიორგი ბოჭორიძის (1884-1939 წწ.) დამსახურება საქართველოს წარსულის შესწავლაში ჯერ კიდევ არაა სრულად დაფასებული. მას მოღვაწეობის დაწყება მოუხდა იმ დროში,

ეს წიგნი იმით არის განსაკუთრებული, რომ უნდა წაიკითხოთ აუჩქარებლად და რამდენჯერმე. ასევე, საიტზე სხვა ტექსტებთან განსხვავებით, ეს ნაშრომი დაწერილია

მესხეთის ხალხი დიდხანს იბრძოდა დამპყრობლის წინააღმდეგ, თუმცა უთანასწორო ბრძოლაში დამარცხდა და იმისათვის, რომ მშობლიურ მიწას არ დამშვიდობებოდა, იძულებული გახდა

საბჭოთა კავშირის დროს, განსაკუთრებით სტალინის ეპოქის დროს, პარტიული ფუნქციონერები ერთმანეთისაგან განსხვავებოდნენ. ზოგი აკეთებდა კარიერას, თანაპარტიელების გვამებზე აღზევებით. რეპრესიების შიშით

Партийные функционеры во времена СССР, особенно в эпоху Сталина, были разные. Одни делали карьеру, восходя по трупам однопартийцев. Другие

Даже в условиях  жесткой цензуры КПСС журнал «Литературная Грузия» являлся островком свободы для русскоязычных авторов со всего СССР. Читатели

Непосвященный человек, прочитав «А. Хаханов», может подумать, что речь идет о каком-то русском человеке. И, конечно, ошибется. Потому что,