“1940 წლის ზაფხულში, ახალციხის მხარეთმცოდნეობის მუზეუმში გავიცანი კაცი, რომელმაც ამიხსნა, რომ სოფ. უდე არის
საქართველოს უდიდესი, უძველესი ქრისტიანული და მუსულმანური მოსახლეობით დასახლებული სოფელი და საჭიროა გაკეთდეს ამ სოფლის ეთნოგრაფიულ-ისტორიული აღწერა. აი,
ამ ახლად გაცნობილმა მეგობარმა მომცა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მიერ რეკომენდირებული, 36 მუხლისაგან შემდგარი “სოფლის ისტორიულ-ეთნოგრაფიული აღწერის
პროგრამა”. როგორც შემდეგში გამოირკვა, ეს დავალება და
პროგრამა მიმიღია აკადემიკოს ჩიტაიას დავალების საფუძველზე.”
ლატიფშაჰ ბარათაშვილი